Nic tak nie dzia³a na popularnoœÌ ksi¹¿ki, jak negatywna reklama, zw³aszcza jeœli obiekt z³a przeznaczony jest dla nieletnich. Z³a reklama to mit. Któ¿ nie s³ysza³ o Harrym Potterze? To pytanie budzi jedynie uœmiech na twarzy, bo nawet odizolowani od wspó³czesnej kultury maj¹ go na ustach. Zawdziêczamy to tzw. antypotteryzmowi napêdzanemu g³ównie przez ortodoksyjny kler, który stanowi³ wrêcz doskona³¹ podporê dla propagowania Pottera- sta³ siê jego najprzedniejszym "aposto³em". Harry zosta³ przet³umaczony na oko³o 50 jêzyków(w tym na ³acinê, staro¿ytn¹ grekê, irlandzki, walijski, zulu i wiele innych tak¿e wygasaj¹cych jêzyków). Zdaje siê, ¿e ich liczba przewy¿szy³a ju¿ liczbê t³umaczeù Biblii. Tylko jaki w tym sens?

"(...)Wtedy zrozumiaÂłem przede wszystkim, Âże dzieci i mÂłodzieÂż w Anglii i w Stanach opanowaÂło jakieÂś szaleĂąstwo na punkcie tej ksi¹¿ki, Âże czegoÂś takiego jeszcze nigdy nie byÂło. A poniewaÂż mam duÂże zaufanie do dzieci i mÂłodzieÂży, chciaÂłem siĂŞ dowiedzieĂŚ, co w tej ksi¹¿ce jest takiego, co to szaleĂąstwo wywoÂłaÂło"- powiedziaÂł mi Andrzej Polkowski, tÂłumacz polskiej wersji Harry'ego Pottera. Podobnie niemal caÂły Âświat poznaÂł Harry'ego Pottera i jednoczeÂśnie rozpoczĂŞÂła siĂŞ walka z jego rzekomym okultyzmem . Wszystko zaczĂŞÂło siĂŞ od kilku tanich brukowcĂłw, ktĂłre wtedy oprĂłcz rewelacji na temat Pottera usilnie staraÂły siĂŞ szukaĂŚ gorÂących informacji o dawnym zwiÂązku autorki J.K.Rowling z dilerem narkotykĂłw. Przypuszczalnie dziĂŞki temu w³¹czyÂł siĂŞ kler. NastĂŞpnie pastorzy, ksiĂŞÂża, szukajÂący taniej sensacji pseudoautorytety i caÂłe rzesze rodzicĂłw zaczĂŞli paliĂŚ, obraÂżaĂŚ i niszczyĂŚ wszystko, co potterowskie. WiĂŞkszoœÌ z tych przeciwnikĂłw nigdy nie czytaÂła Harry'ego Pottera, poniewaÂż jak siĂŞ szczegĂłlnie agresywni tÂłumaczyli- „nie chcÂą znaku bestii”. Jednym z pierwszych antypotterowcĂłw i wedle wszelkich wskazaĂą pierwszym z niekatolickich przeciwnikĂłw byÂł Pierre Bruno, wykÂładowca socjologii na uniwersytecie z Dijon. W "Liberation" w 2000 roku przedstawiÂł koncepcjĂŞ seksisowskiego Pottera, ale skoro gÂłoÂśniejsi byli teraz ksiĂŞÂża katoliccy, nie byÂło mowy o wielkiej sÂławie Bruno. Publicysta posÂądziÂł Pottera nie tylko o seksizm, ale takÂże o faszyzm i nierĂłwnouprawnienie, a przez to, Âże te fanaberie nie byÂły zbyt zrozumiaÂłe dla pospĂłlstwa, a dzieciom nie naleÂżaÂło tÂłumaczyĂŚ tych zarzutĂłw, tak nieuniwersalna informacja nie mogÂła pĂłjœÌ w eter. ÂŁatwiejszym i bardziej przypadajÂącym do podniebienia antypotterowcĂłw byÂło prymitywne hasÂło: "Harry to antychtyst". A skoro zakazany owoc smakuje najlepiej, Harry zacz¹³ sprzedawaĂŚ siĂŞ lepiej niÂż ÂświeÂże buÂłeczki. NiekoĂączÂąca siĂŞ wojna koÂścioÂła z coraz lepiej sprzedajÂącym siĂŞ Potterem wzmagaÂła siĂŞ. Dochody i sÂława oszczercĂłw wzrastaÂły, a wiĂŞc „prawdziwi”, „ideowi” antypotterowcy zostali strÂąceni do lamusa. Harry swobodnie wchodziÂł w politykĂŞ i kulturĂŞ. Antypotteryzm wyodrĂŞbniÂł siĂŞ jako oddzielna dziedzina biznesu i kariery. W koĂącu za posiadanie Pottera w kilku katolickich szkoÂłach Australii prowadzonych przez KoÂśció³ AdwentystĂłw groziÂła grzywna, a nawet usuniĂŞcie. Na zachodzie zaÂś powstawaÂł potĂŞÂżny ruch ludzi kierowanych przez wrĂŞcz politycznego pastora Jacka Brocka. Formalnie byÂło to potĂŞÂżne zrzeszenie antypotterowcĂłw, panicznie przeraÂżonych pytaniami dziennikarzy, z reguÂły zawsze stronniczych dla Pottera. ByÂł to rzeczywiÂście rozjuszony spĂŞd wrogo nastawionych i prowincjonalnych czÂłonkĂłw kó³ek ró¿aĂącowych, ktĂłrych „fuhrerem” byÂł wÂłaÂśnie pastor Jack Brock. Na miejscu spotkaĂą kaÂżdy wyciÂągaÂł nowo kupione w celu poprawienia swojej reputacji produkty ze sÂławnym, magicznym napisem "Harry Potter" i po kolei wrzucaÂł do ognia, czujÂąc przez to rozgrzeszenie. Faktem jest, Âże nieliczni uczestnicy takich spĂŞdĂłw czytali Pottera- prĂŞdzej wyrywali ksi¹¿ki dzieciom, ktĂłre przez jakieÂś czary zaczĂŞÂły czytaĂŚ. Takie postĂŞpowanie najlepiej kojarzy siĂŞ historykom z paleniem czarownic w Salem (ruch antypotterowski Jacka Brocka miaÂł swoje miejsce w tym samym stanie)- tam jednak dzieci uprzykrzaÂły Âżycie dorosÂłym. CzyÂżby to byÂł rewanÂż?

SiÂła antypotteryzmu wzrastaÂła, a w Polsce nadal jeszcze pomijano Pottera. BronisÂław Kledzik, redaktor naczelny wydawnictwa Media Rodzina opowiedziaÂł mi o sÂłynnym zakÂładzie dotyczÂącym ksi¹¿ki: "ZaÂłoÂżyÂłem siĂŞ [z Robertem Gamble, wÂłaÂścicielem wydawnictwa Media Rodzina] o to, Âże w Polsce Âżaden redaktor, ksiÂądz lub inna znana postaĂŚ nie powie niczego zÂłego o Potterze. MiaÂłem za to dostaĂŚ 10 dolarĂłw. ZakÂład miaÂł trwaĂŚ przez caÂły rok i kiedy zostaÂły mi tylko dwa miesiÂące, wygrywaÂłem- podniosÂłem stawkĂŞ do 100. (...) I nagle dowiadujĂŞ siĂŞ, Âże ksiÂądz proboszcz z parafii ÂŚwiĂŞtego Augustyna mĂłwi: "Nie ma rozgrzeszenia dla Harry'ego Pottera". Po mojej zapÂłacie Robert pojechaÂł do wrocÂławskiego koÂścioÂła i poÂłoÂżyÂł ksiĂŞdzu proboszczowi wygranÂą na tacĂŞ!". Polski antypotteryzm narodziÂł siĂŞ wÂłaÂśnie we WrocÂławiu. StamtÂąd zacz¹³ biĂŚ silny impuls zwiastujÂący burzĂŞ pieniĂŞdzy, oszczerstw i sÂławy. Wygranym byÂło jednak wydawnictwo Media Rodzina, ktĂłrego dochĂłd z Harry’ego Pottera niewÂątpliwie wzrĂłsÂł o wiele bardziej, niÂż pÂłace wszystkich polskich oszczercĂłw Pottera razem wziĂŞtych. W kaÂżdym razie brukowce ruszyÂły i po kilku miesiÂącach caÂła Polska znaÂła Harry'ego -okultystĂŞ. W miĂŞdzyczasie moda na pokemony zaczĂŞÂła przybieraĂŚ demoniczny wyraz, a wiĂŞc korzystne dla antypotterowcĂłw byÂło poszerzenie wiedzy o Potterze w Polakach przez ulotki, ktĂłre zazwyczaj rozpoczynaÂły siĂŞ sÂłowami: "RODZICU!!! CZY WIESZ JAK BARDZO TWOJEMU DZIECKU ZAGRAÂŻAJÂĄ HARRY POTTER I POKEMONY?"- tak wiĂŞc dwa wilki w owczej skĂłrze miaÂły siĂŞ piec na jednym ogniu. W tamtych czasach Potter byÂł ksi¹¿kÂą o bardzo wysokim priorytecie, traktowanÂą niezwykle powaÂżnie przez zdezorientowanych i niedoinformowanych rodzicĂłw jako szkodnik, ktĂłrego naleÂży siĂŞ pozbyĂŚ. Ludzie, ktĂłrzy ulegli pogÂłosowi mediĂłw i nie potrafili wykrzesaĂŚ z siebie choĂŚ trochĂŞ wÂłasnej perspektywy, z klapami na oczach walczyli z Harry'm Potterem, nie dopuszczajÂąc do premier ekranizacji ksi¹¿ek. Najbardziej fanatyczni okazali siĂŞ wiejscy ksiĂŞÂża, ktĂłrzy wrzeszczeli z ambon, Âże nie dopuszczÂą dzieci opĂŞtanych przez Pottera do komunii i bierzmowania (patrz P.S.). Na szczĂŞÂście Polacy okazali siĂŞ bardziej wyrachowani i zamiast niszczyĂŚ cenne ksi¹¿ki na stosach, woleli dostaĂŚ przynajmniej parĂŞ groszy za makulaturĂŞ lub sprzedaĂŚ je na internetowych aukcjach. W koĂącu narastajÂący antypotteryzm staÂł siĂŞ coraz bardziej groteskowy w swym dziaÂłaniu. Propagowano, Âże autorka jest satanistkÂą i okultystkÂą, przedstawiajÂąc czarno-magiczny obrzĂŞd na stronie numer 666 w czwartym tomie. Poza tym kr¹¿yÂły pogÂłoski, Âże w hurtowniach ksi¹¿ka sprzedawana jest za 6, 66 zÂł. Wszystko to byÂło oczywiÂście ogromnÂą przesadÂą, poniewaÂż czwarty tom w oryginale nie liczy nawet 640 stron. Cena 6,66 jest poza tym zbyt niskÂą jak na tak popularnÂą ksi¹¿kĂŞ. PsychozĂŞ jednak udaÂło siĂŞ osiÂągn¹Ì we wspaniaÂłym stylu.

Nie sposĂłb milczeĂŚ o dr. Agnieszce FuliĂąskiej- tÂłumaczce literatury fantasy, ktĂłra z uporem maniaczki staraÂła siĂŞ dorwaĂŚ do sÂławy piekielnej albo niebiaĂąskiej (wszystko jedno, sÂława to sÂława). SzokujÂącym zjawiskiem okazaÂł siĂŞ wywiad z niÂą i pisarkÂą ksi¹¿ek fantastycznych DorotÂą TerakowskÂą o Harry'm Potterze w „Gazecie Wyborczej”- szokujÂący bardziej dla redaktorĂłw niÂż dla czytelnikĂłw, poniewaÂż to redakcja zostaÂła wrĂŞcz drastycznie zasypana mailami, a forum portalu Gazeta.pl zaczĂŞÂło pĂŞkaĂŚ w szwach. "Harry moÂże zamkn¹Ì nasze horyzonty, nim nam je otworzy", mĂłwiÂła FuliĂąska. Pani Agnieszka uznaÂła Harry'ego za egoistĂŞ, poniewaÂż ze swojego skÂąpstwa, nie daje swoim przyjacioÂłom prezentĂłw na BoÂże Narodzenie; Harry jest takÂże kÂłamcÂą, ktĂłry nigdy nie jest za to karany, a mugole to metafora bezwartoÂściowych ludzi. Faktem jest, Âże J.K.Rowling opisaÂła czĂŞsty wyraz hojnoÂści Pottera dla swoich przyjació³, a wiĂŞc skÂąpstwo odpada. Pani FuliĂąska tendencyjnie interpretowaÂła ksi¹¿ki o Harry'm Potterze. Najlepsze jest jednak to, Âże pani FuliĂąska, choĂŚ zapanowaÂła na kilka dni jako obiekt nienawiÂści i potĂŞpienia, jeszcze w styczniu 2005 zaÂświadczyÂła o swoim "nawrĂłceniu". Jej wypowiedÂź z okazji premiery piÂątego tomu Pottera zaskoczyÂła wszystkich zainteresowanych antypotteryzmem polskim. Trudno uwierzyĂŚ w takie przeobraÂżenie na Âłamach mediĂłw. Wywiad w „Gazecie Wyborczej” byÂł „koncertem zÂła” kobiety, ktĂłra wyraÂźnie uwziĂŞÂła siĂŞ na Harry'ego Pottera i wychwyciÂła w nim kilka niedomĂłwieĂą. ByĂŚ moÂże byÂł to wyraz zazdroÂści albo chĂŞĂŚ wspiĂŞcia siĂŞ na cudzych garbach do sÂławy i sukcesu, w kaÂżdym razie pani FuliĂąska podczas swojej wypowiedzi o cudownej magii Harry'ego ÂżyjÂącej w ludziach wyglÂądaÂła w oczach potterowcĂłw maÂło dostojnie... Ta sprawa podobna byÂła do krĂłtkiego sukcesu innego antypotterowca- Pierre'a Bruno. Wywiad z paniÂą TerakowskÂą w tym samym wydaniu Gazety Wyborczej byÂł czymÂś w rodzaju negatywu wywiadu z FuliĂąskÂą, przez co pisarka zaÂświeciÂła w oczach miÂłoÂśnikĂłw Harry'ego. Potterowcom utrwaliÂła siĂŞ g³êboko w pamiĂŞci wypowiedÂź Terakowskiej: "Zawsze to doroÂśli wybierajÂą dzieciom lektury. Na ogó³ sÂą to ksi¹¿ki zacne i wartoÂściowe, ale nudne. W ten sposĂłb doroÂśli skutecznie zniechĂŞcili dzieci do czytania. Bo kaÂżde dziecko jest czytelnikiem okrutnym- nie interesuje go ranga autora, iloœÌ dobrych recenzji jakie otrzymaÂł, jego nagrody, ordery i odznaczenia, zasÂługi dla "krzewienia wartoÂści", jego artyzm, a tylko to, czy ksi¹¿ka jest ciekawa, czy nie. JeÂżeli jest nudna, bez litoÂści rzucÂą jÂą w kÂąt". Poza tym pisarka stwierdziÂła, Âże Potter powinien wejœÌ do kanonu lektur szkolnych.

Kler natomiast nie ustĂŞpowaÂł. Coraz sÂławniejsi egzorcyÂści stawali siĂŞ teraz nie straÂżnikami duszy, lecz Pottera, ktĂłrego w Âżadnym wypadku nie moÂżna byÂło dopuÂściĂŚ do BoÂżej owczarni. Niezrozumienie przesÂłania Pottera i obecnoœÌ magii w nim byÂła powodem licznych oskarÂżeĂą J.K.Rowling o czarodziejstwo. W samej Japonii chrzeÂścijanie rozpoczĂŞli wielkie palenie ksi¹¿ek o Potterze. W szkoÂłach i liceach ksiĂŞÂża zaczĂŞli barbarzyĂąsko traktowaĂŚ potterowcĂłw. UrzÂądzali teÂż jak i w Polsce katechezy przeciw Potterowi, ktĂłre raczej nie przynosiÂły Âżadnych efektĂłw, oprĂłcz poszerzania fascynacji Potterem. Inicjatorem takich dziaÂłaĂą byÂło Radio Maryja z ksiĂŞdzem Rydzykiem na czele. DziĂŞki katolickim gÂłosom w domach i miejscach publicznych Potteryzm rozwin¹³ siĂŞ jak nigdy w Polsce. Na temat tych oskarÂżeĂą powiedziaÂł mi takÂże pan Gamble, wÂłaÂściciel wydawnictwa Media Rodzina: "Zawsze jeÂżeli coÂś osiÂąga dobry sukces, jest pod lupÂą. Ja jako chrzeÂścijanin i pastor uwaÂżam, Âże ksiĂŞÂża po prostu nie zauwaÂżajÂą tego, Âże Harry toczy walkĂŞ ze zÂłem, w kaÂżdym tomie!(...) Pewna kobieta uwaÂża, Âże wyobraÂźnia jest niebezpieczna. Ja jednak uwaÂżam, Âże nie moÂżna zakazywaĂŚ dzieciom nawet wiary w ÂŚw. MikoÂłaja! Harry teÂż nie moÂże byĂŚ czytany przez przedszkolakĂłw, poniewaÂż uznajÂą, Âże to prawda, lecz przez wiĂŞksze. To tylko bajka oparta na wyobraÂźni. WedÂług mnie magia wyobraÂźni jest zdrowa. Jednak tak samo uwaÂżam, Âże magia w dosÂłownym tego sÂłowa znaczeniu, typu przeklinanie ludzi i rzucanie klÂątw moÂże byĂŚ niebezpieczna. TerapiÂą dla dziecka, ktĂłre uwierzyÂło, czyli tego mniejszego, jest zwykÂłe pĂłjÂście na wystĂŞp Davida Copperfielda. Oto magia, ktĂłrÂą uwielbiam!". W koĂącu zbliÂżaÂło siĂŞ jednak wiĂŞkszej rangi wydarzenie. ZbliÂżaÂł siĂŞ wiekopomny koniec epoki antypotteryzmu. Na wszystkich spadÂł grom z jasnego nieba – z Watykanu. Podczas rozmĂłw czÂłonkowie New Age i sekty Raelian z Watykanem, 3 lutego 2003 roku przedstawiciele papieÂża przy okazji powiedzieli, Âże KoÂśció³ Katolicki nie ma nic przeciwko ksi¹¿kom o Harry'm Potterze, w ktĂłrych jest opisana historia o walce dobra ze zÂłem.. TĂŞ zaskakujÂącÂą informacjĂŞ od razu przechwyciÂło Radio Watykan. Od tego czasu caÂła dziaÂłalnoœÌ antypotterowska ksiĂŞÂży natychmiast zostaÂła zatrzymana. Wydawcy Pottera po tak dzikiej przejaÂżdÂżce do sukcesu teraz odetchnĂŞli z ulgÂą. Autorka Harry'ego Pottera, ktĂłra jak dotÂąd stroniÂła od wypowiadania siĂŞ na temat tych oskarÂżeĂą, raczyÂła powiedzieĂŚ, Âże nie wierzy w magiĂŞ i nigdy nie poznaÂła czytelnika, ktĂłryby chciaÂł nauczyĂŚ siĂŞ czarĂłw. Harry juÂż nie jest tak straszny jak go opisujÂą. Moda na robienie szybkiej kariery wywrotowca przeciwnemu Potterowi skoĂączyÂła siĂŞ. Pozostali jednak ekstremiÂści, ktĂłrzy nadal dziaÂłali na korzyœÌ szerzenia zÂłego (ale jak zÂłego!) Pottera (np. niektĂłrzy posÂłowie Prawa i SprawiedliwoÂści podkreÂślajÂący w przemĂłwieniach rozpoczĂŞcie „walki z tzw. „potteromaniÂą”). PozostaÂła jednak nadzieja, Âże antypotteryzm wrĂłci.

I powrĂłciÂł. Nie na ÂświatowÂą skalĂŞ, lecz w formie najbardziej zwyrodniaÂłej. Poprzednie, inteligentniejsze formy przekazywania dowodĂłw na zÂło w Potterze byÂły w miarĂŞ przyzwoite- zniewaÂżaÂło i doskonale reklamowaÂło zarazem tylko Pottera. Tu mamy do czynienia z Âżywym propagowaniem okultyzmu i satanizmu, a w szczegĂłlnoÂści przedstawicieli tych odÂłamĂłw religijno-filozoficznych: „Najgorszego CzÂłowieka na ÂŚwiecie” (Aleistera Crowleya) i „Czarnego papieÂża” (Antoine'a LaVeya). Tu poznaje siĂŞ anatomiĂŞ szaleĂąstwa i antychrzeÂścijaĂąstwa. Tu zainteresowani dotkniĂŞci sÂą chĂŞciÂą niepoprawnego zapanowania nad swoim, a przede wszystkim czyimÂś losem, co w Potterze jest wyraÂźnie potĂŞpione. O takie zÂło oskarÂżany jest Potter i przez takÂą reklamĂŞ ludzie sami potrafiÂą siĂŞ przekonaĂŚ o istnieniu lub nieistnieniu tego zÂła. Tu podane sÂą nie moÂżliwoÂści zagroÂżeĂą, ale ich ÂźrĂłdÂła. TakÂą propagandĂŞ miĂŞdzy innymi prowadzi StanisÂław Krajski. Jest on dziennikarzem „Naszego Dziennika”. Autorem popularnych artyku³ów „Harry Potter i czarna magia”, „Harry Potter i ksi¹¿ka katolicka”, a takÂże ksi¹¿ki „Magiczny Âświat Harry’ego Pottera”, ktĂłrych aspekty omĂłwiÂł w programie TVP. Krajski propaguje takÂże poglÂądy sÂłynnego egzorcysty Gabriela Armotha jak na przykÂład: „za gorÂączkÂą potteromanii kryje siĂŞ podpis krĂłla ciemnoÂści, czyli diabÂła”. Nie jest to dziwna postawa pana Krajskiego, poniewaÂż krytykuje on z reguÂły wszystkie opisywane przez niego nowe trendy i zwiÂązane z tym popularne programy telewizyjne i ksi¹¿ki.

Antypotteryzm nie rozwija³ siê w œwiecie arabskim i ¿ydowskim. Dlaczego? Niewiele krajów arabskich wyda³o Pottera w swoich, ojczystych jêzykach. Wszyscy wykszta³ceni i pracuj¹cy ludzie pos³uguj¹ siê m. in. w Egipcie jêzykiem angielskim, a wiêc importowano tam ksi¹¿ki w jêzyku oryginalnym. Zaskakuj¹ce jednak sta³y siê pogl¹dy ¿ydów na temat Pottera. Co roku w Izraelu z okazji œwiêta Paschy odbywaj¹ siê ró¿nego rodzaju obrady (m. in. kabalistów). Podczas gdy chrzeœcijanie walczyli z Potterem, ¿ydzi, którzy jak wiadomo ustanowili prawa potêpiania okultyzmu i chiromancji, uznali Harry'ego za pierwszorzêdn¹ po Biblii i Talmudzie lekturê dla m³odego adepta religii. Do dzisiaj najs³awniejszym entuzjast¹ ksi¹¿ek o Potterze w œwiecie ¿ydowskim jest rabin Moshe Rosenberg. Dla niego Harry bardziej przypomina postaw¹ raczej króla Salomona ni¿ czarownika diab³ów. Inni rabini uznali Harry'ego za najlepsze kompendium wiedzy religijnej dla dzieci i m³odzie¿y.

Antypotteryzm na Âświecie moÂże byĂŚ winÂą kapitalistycznego piekÂła zazdroÂści ludzi mediĂłw i przewraÂżliwienia niektĂłrych ksiĂŞÂży. Jak wiadomo czary, chiromancja, wró¿enie i okultyzm sÂą zabronione przez KoÂśció³, a na pierwszy rzut oka w Potterze widaĂŚ g³ównie te aspekty. ByĂŚ moÂże dlatego, Âże Âświatowa KabaÂła dopiero siĂŞ odradza, a nie wszyscy ludzie majÂą tyle wyobraÂźni, by zrozumieĂŚ metafory Harry’ego Pottera. A wiĂŞc: Dlaczego wiĂŞc to wró¿ki ratowaÂły ÂŚpiÂącÂą KrĂłlewnĂŞ? Czy Alicja w Krainie CzarĂłw nie jest demoniczna przez swoje spirytystyczne podró¿e poza ciaÂłem? Czy Kopciuszek nie popeÂłniÂł grzechu, przyjmujÂąc magicznÂą pomoc od czarownicy? Czy Brzydkie KaczÂątko nie ksztaÂłci w dzieciach patologii? Na takie pytania ksiĂŞÂża odpowiadajÂą wymijajÂąco- „Ale to nie jest tego typu okultyzm”- albo- „Potter jest najbardziej nasiÂąkniĂŞty okultyzmem i reklamuje to wprost”. Wojna z ksi¹¿kÂą jest wrĂŞcz ironicznym zjawiskiem wÂśrĂłd instytucji uwaÂżanych za powaÂżne. JeÂśli coÂś moÂże staĂŚ za Potterem to tylko i wy³¹cznie szatan. Ale mimo wszystko szatan z pieniĂŞdzmi. CaÂły antypotteryzm Âśmierdzi siarkÂą sukcesu i pieniĂŞdzy. Czy komuÂś oprĂłcz pospĂłlstwa bez moÂżliwoÂści wypowiedzenia siĂŞ w mediach chciaÂłoby siĂŞ po przeczytaniu Pottera bez uprzedzeĂą, wpaœÌ w nag³¹ chĂŞĂŚ odprawiania czarnych mszy?!

P.S.: Pomin¹³em epizod oskarÂżenia Rowling o plagiat z „Pana Kleksa” w „Faktach i Mitach”. Nie ukrywam, Âże powyÂższe m.in. omĂłwienie straszenia przez ksiĂŞÂży niedopuszczeniem dzieci do sakramentĂłw ze wzglĂŞdu na czytanie Pottera oparÂłem na wypowiedziach rodzicĂłw i mÂłodych czytelnikĂłw z kilku artyku³ów tego pisma.